DE GESLACHTSNAAM SASSEN (overgenomen uit de 1e druk)

Over de betekenis van de geslachtsnaam SASSEN schreef Johan Winkler in "De Navorscher", jg. XXXII (1882), blz. 115 e.v. : 

Sas of Sasse is een nederlandsche mansnaam, en wordt, als zoodanig, vermeld in Leendertz's Lijst van nederlandsche voornamen (Nav. XVIII, 529), en, als friesche mansnaam, in Wassenbergh's "Verhandeling over de eigennaamen der Friesen", Leeuwarden, 1802, en in Bernhard Brons' "Friesische Namen und Mittheilungen darûber", Emden 1878. Sasse en Sas zijn versleten formen van Sakso, Saxo, Sachse, zoo als deze naam oorspronkelik luidt. Het is geen uitsluitend nederduitsche mansnaam, maar een algemeen germaansche; men herinnere zich b.v. den naam van den deenschen geschiedschryver Saxo Grammaticus. De naam Sas komt tegenwoordig nog slechts zeldzaam, als mansnaam, voor, en oudtijds schijnt hy ook al niet behoord te hebben tot de namen die meest in gebruik waren. Maar als vrouenaam, in den verkleinform Saske, is hy nog heden ten dage onder de Friesen in volle gebruik. In samengestelde nederlandsche mansnamen komt de stamnaam Saxo, Sasse ook voor; b.v. in Sasbout, Sasbolt, Saksbald, en in Sasker, Sasger, Saksgar, die, als Sasker, nog heden in Friesland in volle gebruik is.
De geslachtsnaam Sassen is een patronymikon van den mansnaam Sas, en wel in den zwakken tweeden-naamvalsform, die een kenmerk van saksisch- en van frankisch-nederduitschen oorsprong is, en niet van frieschen. Sassen wil eenvoudig zeggen : zoon van Sasse, Sassen-zone, evenals Franken : zoon van Frank, Franco, en Klaassen, Klasen : zoon van Klaas beduidt. Zover is hier generlei twyfel aangaande den mansnaam Sas en den geslachtsnaam Sassen.
Al de geslachtsnamen, XXXI, 181 opgenoemd, hebben hun oorsprong zekerlik niet in den mansnaam Sas. Met Sasse, Sassen, Sassenus, Zasse, Zasse en Zassenus is dit wel het geval; maar Sas en Zas zijn onzeker, Zasius twyfelachtig, terwijl Van Sas, Van Sasse, Van Sassen, Van Zas, Van Zasse en Van Zassen moeten afgeleid worden van 't woord sas = sluis of zijl.

Onder patronymika verstaat men eigennamen, die ontstaan zijn door achter de voornaam een achtervoegsel te plaatsen. Het woord is ontleend aan het Latijnse "pater" = vader en het Griekse "onoma" = naam, en betekent dus letterlijk : vadersnaam.
("Encyclopedie van namen", A. Huizinga, Amsterdam 1955).

De vadersnamen zijn de oudste vorm van onze geslachtsnamen.
("De betekenis van de nederlandse familienamen", Dr. P.J. Meertens.

Overige literatuur : "De Nederlandsche geslachtsnamen", Johan Winkler, Haarlem 1885.